Asinus
Asinus est populus gentilis, ut in Isaia: “Et asinus praesepe domini sui,” id est, gentium populus, qui prius immundus fuit, spiritualem alimoniam acquisivit. Asinus, Iudaeorum stultitia, ut in Genesi: “Exspectate hic cum asino, postquam adoraverimus, revertemur ad vos,” quod caecitas ex parte contigit in Israel, donec plenitudo gentium introeat, et sic omnis Israel salvus fiet. Asinus, quilibet qui infirmis deservit, ut in Iob: “Asinum pupillorum abegerunt,” id est, eum qui infirmus per charitatem fremebat, haeretici adduxerunt. Asinus, pigritia stultorum, ut in Deuteronomio: “Non arabis in bove et asino,” id est, strenuo et sapienti impraedicatorem fatuum et pigrum non sociabis