Deus
Deus pro persona Patris accipitur, ut in Actis apostolorum: “Deus Patrum nostrorum glorificavit Filium suum Iesum.” Deus pro persona Filii, ut in Paulo: “Qui est super omnia benedictus Deus in saecula.” Deus pro persona Spiritus sancti, ut in Actis apostolorum: “Non es mentitus hominibus, sed Deo.” Deus pro tota Trinitate, ut in Exodo: “Dominus Deus tuus, unus Deus est.” Deus dicitur essentialiter, ut in Exodo: “Ego sum Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob;” et nuncupative, ut item in Exodo: “Ecce, constitui te Deum Pharaonis.” Deus mihi per semetipsum locutus, in Psalmis: “Audiam quid loquatur in me Dominus Deus;” vel per angelos, ut in Genesi: “Vocavit Dominus Deus Adam, et dixit ei Deus;” vel per subsumptam creaturam nostram, ut in Genesi: “Vidi Dominum facie ad faciem;” vel ponitur in intellectu, ut in Evangelio: “Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt.” Qualiter Deus per semetipsum loquatur; aliquando per angelos: invenitur in sexto Moralium: quando aliter vero, aliquando . . . . per subiectam creaturam: aliquando . . . . intellectum: invenitur in epistola beati Augustini ad Italicam, et in epistola eiusdem ad Paulinam de videndo Deum, nec non et in libro XXII de Civitate Dei, atque in libro XXVIII Moralium. Per Deum Iudaei, ut in Psalmis: “Deus stetit in synagoga deorum;” id est, Christus corporaliter inter deos conversatus est. Per Deum praelati, ut in lege: “Divinum detrahes,” id est, praelatis.