Caligo
Caligo est diabolus, ut in psalmo: “Caligo sub pedibus eius,” quod diabolum Christus conculcat. Caligo, prophetiae, ut in psalmo: “Nubes et caligo in circuitu eius,” quod Apostoli aperte docebant, hoc Prophetae obscure praedicebant. Caligo, occulta gloria Dominicae maiestatis, ut in Exodo: “Moyses ascendit in caliginem, in qua erat Deus,” quod soli perfecti ad contemplandam gloriam Dominicae maiestatis pertingere possint. Caligo, confusio mentis, ut in Iob: “Occupet mentem caligo,” id est, pravam delectationem mentis confusio invadat. Caligo, peccatum, ut in Iob: “Nec faciem meam occupet caligo,” id est, mentis meae affectum non caecavit culpa. Caligo, dies novissima, ut in Sophonia. “Dies illa, dies caliginis,” quod dies illa ultima reprobos obscurabit. Caligo, examen extremi iudicii, ut in Genesi: “Facta est caligo tenebrosa transiens inter divisiones illas,” quod ultimum id iudicium malos a bonis separabit.