Obryzum
Obryzum, angelicae dignitatis, ut in Iob: “Non dabitur aurum obryzum pro ea,” quod Christus, qui Filius Dei est, nec ipsa claritas angelorum comparari potest. Obryzum, sanctitas hominis, ut in Iob: “Nec obryzum dixi, fiducia mea,” id est, in nulla unquam sanctitate mea, quantacunque fuit, confidere nolui. Obryzum, divitiae terrenae, ut in Isaia: “Pretiosior erit homo mundo obryzo,” id est, in tantum Babylonia destruetur, ut plures in ea reperiri possint divitiae terrenae quam homines.