Sanguis
Sanguis est passio Christi, ut in Iob: “Terra, ne operias sanguinem meum,” id est, o Ecclesia, ne erubescas confiteri passionem meam. Sanguis, exempla martyrum, ut in Exodo: “Ille vero sumptum sanguinem respersit in populum,” quod subiectis ostendere debent praelati examina sanctorum martyrum. Sanguis, carnalis intellectus, ut in Parabolis: “Qui vehementer emungit, elicit sanguinem,” quod qui nimis indiscrete sacram Scripturam discutit, in carnalem intellectum cadit. Sanguis, furor Dei, ut in cantico Deuteronomii: “Inebriabo sagittas meas sanguine,” id est, vindictas meas exercebo cum furore. Sanguis, mors Christi, ut in Genesi: “Vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra,” id est, confessio mortis Christi, qui populi Iudaici superfuit, clamat ad Patrem de Ecclesia. Sanguis, peccatum, ut in Isaia: “Et revelabit terra sanguinem suum,” id est, confitebitur anima devota peccatum suum. Sanguis, angustia, ut in Psalmis: “Ut intingatur pes tuus in sanguine,” quod praedicatores, qui Christum vehunt, affligentur tribulatione. Sanguis, ultio peccati, ut in Psalmis: “Manus suas lavabit in sanguine peccatoris,” quod tunc iustus actus suos sollicitus corrigit, quando peccatorem pro culpa puniri conspicit. Sanguis, crudelitas, ut in Isaia: “Manus vestrae sanguine plenae sunt,” id est actiones vestrae crudelitate repletae sunt. Sanguis, poenae inferni, ut in Apocalypsi: “Et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum,” quod in reproborum conventiculis infernalis se poena extendet usque ad praelatos populorum. Per sanguinem opera libidinis, ut in Psalmis: “Libera me de sanguine,” id est, de libidinosis operibus. Per sanguinem malitiosi quilibet, ut in Psalmis: “Viri sanguinum et dolosi,” id est, homines malitiae et perfidiae intenti.