Domus
Domus est patria coelestis, ut in Psalmis: “Ut inhabitem in domo Domini,” id est, vivam in patria coelesti. Domus, Ecclesia, ut in Psalmo: “Domum tuam decet sanctitudo,” quod oportet, ut sanctitas sit in Ecclesia. Domus, mens hominis, ut in Psalmis: “Domine, dilexi decorem domus tuae,” id est, mentem meam, in qua habitare debes, desideravi pulchram facere. Domus, humanitas Christi, ut in Parabolis: “Sapientia aedificavit sibi domum,” quod Dei Filius carnem sibi assumpsit. Domus, mundus iste, ut in Evangelio: “Et vasa eius in domo, non descendat tollere ea,” id est, ad cupiditates saeculi non redeat, quas reliquit. Domus, familia, ut in libris Regum: “Ut loquereris de domo,” id est, de familia, “famuli tui.” Domus, delectatio favoris, ut in Iob: “Innitetur super domum suam, et non stabit,” id est, ad laudem humanam in futuro non respiciet, sed ipsa deficiet. Domus, populus Iudaeorum, ut in Evangelio: “Revertar in domum meam, unde exivi,” quod ad populum Iudaicum diabolus ait, quando Christum suscipere renuit, a quo exiit, quando legem suscepit. Domus, gentilitas, ut in Psalmis: “Domus Iacob de populo barbaro,” quod aliquando alienus a Deo populus gentilis erat, in quo modo per fidem ipse habitat. Domus, protectio Salvatoris, ut in Psalmis: “Herodii domus dux (est) eorum,” quod profectio Christi electos suos ducit. Domus, anima prava, ut in Ezechiele: “Domus exasperans,” quod anima prava per nequitiam suam ad asperitatem provocat Dominum. Domus, ipsa mors, ut in Iob: “Ubi constituta est domus omni viventi;” quod non est homo, qui vivet, et non videbit mortem. Per domum, diversi ordines, ut in Psalmis: “Deus in domibus eius, in diversis orationibus eius agnoscitur. Per domos conscientiae bonae, ut in Iob: “Replevit domos suas argento,” quod perfecti claritate divini eloquii in suis conscientiis abundant. Per domos cogitationes pravae, ut in Iob: “In domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae;” quod iniqui cogitationes habent a Deo derelictas, et in eis corruptionem et fetorem peccati ferunt. Per domos corpora humana, ut in Iob: “Tanto magis, qui domos luteas habitant;” quod quandiu in hoc corruptibili corpore sumus peccato ad plenum carere non possumus.