Caput
Caput est Christi divinitas, ut in Cantico: “Caput eius aurum optimum,” quod in Christi divinitate fulgor incomparabilis est. Caput, humanitas Christi, ut in psalmo: “Exaltavit caput meum super inimicos meos,” id est, elevavit Christum hominem super inimicos meos. Caput, fides, ut in psalmo: “Caput meum,” id est, fides in pravis refriguit. Caput, sacerdotium Iudaeorum, ut in Iob: “Abstulit coronam de capite meo,” quod dignitatem abstulit Deus a sacerdotio Iudaeorum. Caput, quilibet rector, ut in libris Regum: “Caput in tribubus Israel factus es,” id est, rector in plebibus Israel constitutus es. Caput, principatus Synagogae, ut in Isaia: