Cilicium
Cilicium est caro Christi, ut in Psalmis: “Induebar cilicio,” id est, latui in carne. Cilicium, Iudaei, ut in Psalmis: “Posui vestimentum meum cilicium,” id est, Iudaeos, qui mihi familiares erant, exasperantes habui. Cilicium, asperitas poenitentiae, ut in libro Iudith: “Habuit Iudith cilicium super lumbos suos,” quod anima fidelis asperitate poenitentiae carnis delectationes exstinguere debet. Cilicium, grossae mentes hominum, ut in Exodo, ad operiendum tabernaculum Christi, saga cilicina iubentur fieri, quod illi, qui grossae mentis sunt, alios qui internis insistunt, ab exterioribus impedimentis protegere debeant.