Fumus
Fumus est sancta Ecclesia, ut in Cantico: “Sicut virgula fumi,” quod de praesentibus sancta Ecclesia gentilis et recta ad futura conscendit. Fumus, compunctio, ut in Psalmis: “Ascendit fumus in compunctione eius,” in mente nascitur compunctio ex recordatione irae divinae. Fumus, doctrinae malae, ut in Apocalypsi: “De fumo putei exierunt locustae in terram,” quod de obscura doctrina pravorum nati sunt haeretici pravi in Ecclesia. Fumus, superbia, ut in Psalmis: “Deficientes quemadmodum fumus deficient,” quod superbi ad defectum damnabilem tendunt. Fumus, tentatio diaboli, ut in Iob: “De naribus eius procedit fumus,” id est caliginosa tentatio, quae animam obscurat, procedit de tentationibus diaboli. Fumus, brevitas huius vitae, ut in Psalmis: “Sicut deficit fumus, deficient,” quod vita praesens ad momentum in nihilum evanescit. Fumus, caligo damnationis, ut in Apocalypsi: “Et fumus tormentorum eorum in saecula saeculorum ascendet;” quod obscuritas damnationis reproborum nunquam deficiet; iure nunquam carebunt supplicio, qui, dum viverent, noluerunt carere peccato. Fumus, doctrina haereticorum, ut in Apocalypsi: “Et de eorum ore procedit fumus et sulphur,” quod haeretici cupiditatem et luxuriam et superbiam docent.