Nubes
Nubes est Spiritus sanctus, ut in Paulo: “In Moyse baptizati sunt in nube, et in mari,” id est, a Christo et a Spiritu sancto. Nubes, ascensio Christi, ut in Psalmis: “Qui ponis nubem ascensum tuum,” id est, qui corporaliter ad coelos ascendis. Nubes, consolatio divina, ut in Isaia: “Nubem per diem,” quod Dominus consolationem praebet per prosperitatem. Nubes, refrigerium, ut in Apocalypsi: “Et ascenderunt in nube in coelum,” quod tunc plene Enoch et Elias pervenient ad regnum, ubi sunt in refrigerio sine fine. Nubes, protectio Dei, ut in Exodo: “Cumque ascendisset Moyses, operuit montem nubes,” quod cum aliquis ad contemplationis altitudinem pertingit, necesse est ut ei protectio divina assit, ne aberret. Nubes, quilibet sanctus, ut in Exodo: “Respexerunt ad solitudinem, et ecce gloria Domini apparuit in nube,” id est, intuiti sunt Ecclesiam, et visus est Deus habitare in nomine sancto. Nubes, humana caro in Christo, ut in Isaia: “Dominus ingredietur in Aegyptum sedens super nubem,” id est, quod Filius Dei introivit hunc mundum, carnem habens humanam ab omni pondere peccati immunem. Nubes, caecitas mentis, ut in Ezechiele: “Ventus turbinis veniebat ab Aquilone, nubesque magna,” quod a diabolo procedit tentatio vehemens et caecitas in mente hominis. Per nubes praedicatores, ut in Isaia: “Nubes pluant iustum,” praedicatores nuntient Christum. Per nubes propheta, ut in Psalmis: “Tenebrosa aqua in nubibus,” quod occulta est scientia in prophetis. Per nubes apostoli, ut in Psalmis: “Educens nubes ab extremo terrae,” quod non oratores, sed piscatores, in apostolos Deus assumpsit. Per nubes sancti Novi Testamenti, ut in Isaia: “Qui sunt illi qui ut nubes volant?” quod novae gratiae sancti et verbis pluunt et miraculis coruscant, et per sanctam conversationem in sublimibus volant. Per nubes iniqui, ut in Epistola Iudae: “Nubes sine aqua, quae a ventis circumferuntur,” quod iniqui gratiae humore carentes, tentationibus agitantur.