Vinea
Vinea est Christus, ut in Cantico: “Videamus si floruerit vinea,” id est, si in hominibus per fidem floruerit Christus. Vinea, Ecclesia, ut in Evangelio: “Ite et vos in vineam meam,” id est, bene vivendo in Ecclesia, laborate in Ecclesia mea. Vinea, sacra Scriptura, ut in Iob: “Et vineam eius, quam vi oppresserunt, vindemiant:” quod haeretici scripturam viri catholici, quem afflixerunt, sibi vindicant. Vinea anima hominis, ut in Ioele: “Posuit vineam meam in desertum,” id est, bonis spiritualibus evacuavit animam meam. Vinea, Ecclesia de gentibus, ut in Psalmis: “Vineam de Aegypto trastulisti,” id est, Ecclesiam gentium de tenebris ignorantiae ad lumen veritatis perduxisti, quod Aegyptus tenebras sonat. Vinea, Synagoga, ut in Cantico: “Vineam meam non custodivi,” quod Synagogam ob incredulitatem Dominus a se abiecit. Vinea, vita cuiuslibet negligentis, ut in Parabolis: “Et per vineam viri stulti transivi,” id est, intuitus sum vitam negligentis. Vinea, hypocrita, ut in Iob: “Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius,” quod actio hypocritae per laudis humanae favorem corrumpitur in prima sui ostensione. Per vineam fideles populi, ut in Cantico: “Posuerunt me custodem in vineis,” id est, elegerunt me praelatum in populis.