Flos
Flos est Christus, ut in Cantico: “Ego flos campi,” id est, ego sum gloria Ecclesiae. Flos, decor mundi, ut in libro Sapientiae: “Non praetereat nos flos temporis,” id est, non abiiciamus a nobis decorem saeculi. Flos, teneritudo primae aetatis, ut in Iob: “Qui quasi flos egreditur,” etc., quod prima aetas hominis ad instar folii floris erumpit. Flos hypocritarum laus, ut in Iob: “Cum adhuc sit in flore, arescet,” quod simulator etiam quandoque in ipsa laude deficit. Flos, initium boni operis, ut in Iob: “Laedetur quasi vinea, in primo flore botrus eius,” quod hypocrita in primordiis boni operis per humanam laudem corrumpitur. Per flores teneri quique et insipientes, ut in Cantico: “Fulci me floribus,” quod inde consolationem anima fidelis accipit, quod alii ad Deum convertuntur.