Edom
Edom, sanguineus, et est mundus iste: “Qui venit de Edom,” id est, qui ascendit de mundo. Edom, carnalis quisque, ut in Genesi: “Quamobrem vocatum est nomen eius Edom,” quod qui carnem spiritui praeponit iure carnalis vocari debet. Edom peccatum: “Memor esto, Domine, filiorum Edom,” quod, quando claritas supernae patriae apparebit, actus, qui a peccato generantur, Dominus condemnabit. Edom, populus Iudaicus, ut in libro Numeri: “Noluit Edom transitum praebere Israeli per terram suam,” quod populum gentilem ad notitiam plebs Iudaica admittere noluit. Edom, gentilitas, ut in Genesi: “Reges regnabant in Edom priusquam esset rex in Israel,” quod in gentilitate erant nonnulli sancti, antequam populus Iudaicus esset assumptus. Edom, diabolus, ut in Ieremia: “Audite consilium Domini, quod misit de Edom,” id est, suscipite fidem Christi, quem misit Pater ad diabolum destruendum. Edom, infernus, ut in Ezechiele: “Faciam in Edom iuxta iram meam,” id est, faciam inferno, ac si essem iratus ei, exspolians eum, et inde electos adducens, vel educens.