Cor
Cor est anima Christi, ut in Psalmis: “Cor meum conturbatum est in me,” id est, “tristis est anima mea usque ad mortem.” Cor, sapientia Christi, ut in Psalmis: “Factum est cor meum tanquam cera liquescens,” id est, sapientia mea ut crucifixo manifestatur. Cor, ratio, ut in Cantico: “Ego dormio, et cor meum vigilat,” id est, ab exterioribus cesso, et interioribus per contemplationem in ratione intendo. Cor, voluntas, ut in Psalmo: “Et appropinquavit cor illius,” quod secreta voluntas Dei in Scripturis apparuit. Cor, sublimis contemplatio, ut in psalmo: “Accedet homo ad cor altum,” id est, sublimem apprehendet contemplationem. Cor, praelati, ut in Isaia: “Loquimini ad cor Ierusalem, et advocate eam,” id est, ad summos praelatos Ecclesiarum. Cor, sacerdotes Synagogae, ut in Iob: “Qui immutat cor principum populi terrae,” quod Deus sacerdotes Iudaici populi a bono in malum mutari permisit. Cor, superbia hostis, ut in Iob: “Cor eius durabitur quasi lapis,” quod diabolus in sua semper superbia induratur. Cor, calliditas diaboli, ut in Tobia: “Exentera hunc piscem, et cor eius repone,” quod Deus et nequitiam diaboli aperuit, et calliditatem eius libris sanctis involvit. Cor, cogitationes, ut in Psalmis: “Scrutans corda et renes Deus,” quod ipse videt quid quisque cogitet, et quod quemque delectet.