Cubile
Cubile est mens prava, ut in Psalmis: iniquitatem meditatus est in cubili suo,” id est, malum tractavit in animo suo. Cubile, quies diaboli, ut in Isaia: “Erit cubile draconum,” quod reprobus quilibet et habitationem se facit daemoniorum. Cubile, bona mens, ut in Evangelio: “Intra in cubiculum tuum,” id est, dilige tranquillitatem internam mentis tuae. Cubile, quies coelestis, ut in Evangelio: “Iam mecum pueri mei sunt in cubili,” quod Sanctorum animae, a corporibus exutae, iam sunt cum Domino in quiete coelesti. Per cubile praemia sanctorum, ut in Psalmis: “Laetabuntur in cubilibus suis,” quod sancti de praemiis suis sibi secundum merita sua in coelo datis laetantur. Per cubile conventicula malorum, ut in Cantico: “Coronaberis de cubilibus leonum,” id est, victoriam reportabis de conventiculis superborum.