Mater
Mater est civitas, ut in Paulo: “Quae sursum est Ierusalem, libera est, quae est mater nostra,” quod nullus servituti peccati subiacet. Civitas illa coelestis. Mater, sancta Ecclesia, ut in Parabolis: “Qui despicit partum matris suae,” id est, qui vilipendit augmentum sanctae Ecclesiae. Mater, virgo Maria, ut in Cantico: “Videte regem Salomonem in diademate, quo coronavit eum mater sua;” id est, diligite Christum in humanitate, qua induit eum virgo Maria. Mater gratia Dei, ut in Cantico: “Columba mea, una est matri suae,” quod simplicitate sanctae Ecclesiae unitatem inesse facit gratia Dei. Mater, natura vitiata, ut in Iob: “Putredini dixi: Mater mea,” quod propter peccatum natura humana in putredinem redigitur. Mater, plebs Iudaica, quae Christum crucifixit, ut in Cantico. “Ibi est corrupta mater:” quod, cum plebs Iudaica cruci Christum affixit, in spiritualem corruptionem incidit. Mater, Synagoga, ut in Cantico: “Tenui eum, nec dimittam, donec introducam eum in domum matris suae,” quod modo Christi fides in Ecclesia tenetur, eamque Synagoga in fine mundi suscipit. Mater, praedicator quilibet, ut in Evangelio; “Ipse meus frater, et soror, et mater,” quod praedicator docendo alios in fide parit. Mater, concupiscentia, ut in Psalmis: “De ventre matris meae tu es protector meus,” id est, ex ventris concupiscentia protexisti me. Mater, prima mater Eva, ut in Psalmis, “Pater meus et mater mea dimiserunt me,” etc., id est, Adam et Eva peccato me exposuerunt, et Christus redemit me. Mater, terra, ut in libro Ecclesiastico: “Usque in diem reversionis in matrem omnium,” id est, in terram, quae omnes in se recipit.