Mel
Mel est ipsa Divinitas, ut in Iob: “Torrentis mellis et butyri,” et abundantiae calamitatis et humanitatis. Mel, sapientia spiritualis, ut in Parabolis: “Mel invenisti, comede quod sufficit tibi,” id est, noli plus quam oportet sapere. Mel, contemplatio, ut in Cantico: “Mel et lac sub lingua tua,” quod praedicatores et contemplationem docent et actionem. Mel, animae sanctae, ut in Cantico: “Comedi favum cum melle meo,” id est, animas sanctas carnis immortalitate gaudentes mihi coniungam. Mel, dulcedo carnis, ut in lege: “Nec quidquam fermenti aut mellis adolebitur in sacrificio Domini,” quod ei nec superbia mentis nec voluptas carnis placet. Mel, doctrina Christi, ut in cantico Deuteronomii: “Sugerunt mel de petra,” id est, dulcem susceperunt doctrinam a Christo.