Costa
Costa est robur spirituale, ut in Genesi: “Cumque obdormisset, tulit costam, et replevit carnem pro ea,” quod tunc moraliter fit, quando oblivioni seipsum aliquo tradente, et spirituale robur ab eo destrui, et carnalem ei molliciem permittit. Per costas sensus animae, ut in Iob: “Media invadit costas eius,” quod impio corpus animae suae spiritualis egestas corrumpit.