Ferrum
Ferrum est donum intellectus, ut in libris Regum: “Natavitque ferrum, et ait, Tolle.” Ad cor humiliatum donum intellectus redit, quod per elationem amissum fuerat. Ferrum, praedicatio, ut in Iob: “Reputabit quasi paleas ferrum,” quod diabolus in mentibus suis praedicationis iaculum, quasi aliquid contemtile esset, aestimabit. Ferrum, tribulatio, ut in Psalmis: “Ferrum pertransit animam eius,” id est, dura tribulatio depressit vitam eius. Ferrum, dura consuetudo peccati, ut in Psalmis: “Vinctos in mendicitate et ferro,” quod in indigentia spirituali et dura consuetudine fuerunt. Ferrum, viri sancti, ut in Iob: “Ferrum de terra tollitur,” quod qui mollis et carnalis erat, iam spiritualis et robustus effectus est. Ferrum, sermo durus, ut in Deuteronomio: “Ferrumque lapsum de manubrio amicum percussit,” quod sermo durus indiscrete prolatus auditorem offendit. Ferrum, spiritualis fortitudo, ut in Ezechiele: “Et tu, sume tibi sartaginem ferream,” quod praelatus quilibet spiritualem in zelo suo fortitudinem exercere debet. Ferrum, necessitas vitae praesentis, ut in Iob: “Fugiet arma ferrea; et irruet in arcum aereum;” quod iniquus quilibet, dum vitae praesentis asperitatem pro Deo tolerare refugit, in aeternam damnationem ruit. Ferrum nequitia pravorum, ut in Iob: “Cartilago eius velut laminae ferreae,” quod iniqui per duram nequitiam bonos premunt.